میلان (در زبان ایتالیایی میلانو) همیشه جزء اولین شهرهایی است که گردشگران هنگام سفر به ایتالیا آن را به عنوان یکی از مقاصد گردشگری در نظر می‌گیرند که این امر با توجه به جاذبه‌های گردشگری بیشمار، تاریخ و میراث فرهنگی غنی و همچنین به عنوان مرکز پول و تجارت ایتالیا کاملا قابل درک است.

مثلا با خودتان فکر کنید که به شهری سفر می‌کنید که سنت آگوستین (یک قدیس مسیحی) در کلیسایی که در میدان کنونی پیازا دل دومو (Piazza del Duomo) قرار داشت غسل تعمید داده شد. هنرمندانی مانند میکل آنژ و لئوناردو داوینچی و وردی آهنگساز مطرح، انریکو کاروسو خواننده بی‌همتا با صدای تِنور، و طراح مشهور جورجیو آرمانی، همگی در میلان زندگی کرده و به شهرت رسیدند.

از دیگر جاذبه‌ها می‌توان به انجام شدن توسکانینی به طور منظم در تئاتر لا اسکالا (Teatro alla Scala)، تاجگذاری امپراطوران روم در داخل کلیسای دومو ، تاسیس حزب فاشیست ایتالیا توسط موسولینی و نمایشگاه‌های مدهای کت واک فصلی و سالانه به این شهر اعجاب انگیز ایتالیا نگاه کرد.

تمامی مطالبی که برشمرده شد فارغ از برشماری موقعیت تجاری مطلوب میلان، گنجینه های هنری، فرهنگی و معماری این شهر است که همین موضوع نشان‌دهنده پر اهمیت بودن میلان در عرصه گردشگری است.

میدان بزرگ پیازا دل دومو که در مقابل کلیسای جامع واقع شده به مترو نیز دسترسی دارد؛ از همین رو این میدان از محبوب‌ترین و شلوغ‌ترین میادین شهر است. در میدان پیازا دی مرکانتی (Piazza dei Mercanti که در قرون وسطی میدان اصلی شهر بود و به میدان بازرگانان شهرت داشت)، وقتی در زیر پاساژ بازار سنگی روبه‌روی بازار قدیمی پلازو دلا راجیونه (Palazzo della Ragione) قرن سیزدهمی ایستاده اید، احساس می کنید که به قرون وسطی بازگشته اید.

حالا چند قرنی در زمان به جلو می‌رویم! هم‌اکنون وارد فضای گنبدی شکل و زیبای مرکز خرید گالریا ویتوریو امانوئل دوم شوید که روبه‌روی کلیسای جامع میلان یعنی همان ال دومو (Il Duomo) قرار دارد. در آن قدم بزنید تا در نهایت خود را در مقابل مشهورترین خانه اپرای جهان ببینید. شاید از اینکه تمام این ماجراجویی نهایتا 5 دقیقه به طول بینجامد متعجب شوید.

کلیسای جامع سانتا ماریا ناسنته، که میلانی ها آن را فقط “Il Duomo” می نامند، یکی از بزرگترین و باشکوه ترین کلیساهای جهان و از بهترین جاذبه های میلان به شمار می‌رود. گنجایش این کلیسا حداکثر 40000 نفر است که نمونه‌ای منحصر به فرد از سبک گوتیک و پر زرق و برق است. ساخت این کلیسا در قرن چهاردهم شروع شد و تکمیل شدن آن 6 قرن طول کشید یعنی تا اوایل دهه 1800 در زمان ناپلئون.

جالب است بدانید لئوناردو داوینچی و دوناتو برامانته هر دو مدل‌هایی را برای طراحی گنبد مرکزی خلق کردند که داوینچی بعدها از طراحی گنبد انصراف داد.

شام آخر یک تابلو نقاشی است که توسط هنرمند و نقاش معروف ایتالیایی، لئوناردو داوینچی در قرن پانزدهم میلادی خلق شده است. این نقاشی نمایانگر صحنه شام ​​آخر عیسی مسیح و دوازده نفر از حواریون است. این فضا در انجیل یوحنا توصیف شده است به‌ویژه لحظه‌ای پس از اینکه عیسی اعلام کرد یکی از حواریون به او خیانت خواهد کرد.

در واقع نقاشی شام آخر در کلیسای سانتا ماریا دل گرازیه که به عنوان یکی از میراث جهانی یونسکو نیز به ثبت رسیده است قرار دارد و جای تعجب ندارد که آن را به عنوان یکی از بهترین جاذبه های میلان به مسافران مقصد میلان معرفی کنیم.

مرکز خرید گالریا ویتوریو امانوئل دوم که یک طرف میدان دوومو را به خود اختصاص داده و از طرف دیگر به میدان اسکالا باز می‌شود، توسط جوزپه منگونی طراحی و بین سال‌های 1865 تا 1877 ساخته شد. در آن زمان این بزرگ‌ترین مرکز خرید در کل اروپا با گنبدی به ارتفاع 48 متر بود.

این محل هنوز هم مکانی زیبا و پرجنب‌وجوش است که مردم میلان برای ناهار یا قهوه در کافه‌های زیبای آن گرد هم آمده و در بوتیک‌های مجلل آن گشت می‌زنند. گالریا ویتوریو بخشی از زندگی روزانه مردم عادی در میلان است به‌گونه‌ای که ساکنان میلان از آن به عنوان “ایل سالتو” یعنی سالن یاد می‌کنند.

پیناکوتکا دی بررا یا ” گالری هنری بررا ” اصلی‌ترین گالری عمومی نقاشی و از جمله بهترین جاذبه های میلان است. این مجموعه شامل یکی از برجسته‌ترین مجموعه‌های نقاشی ایتالیایی از قرن سیزدهم تا بیستم است. پیناکوتکا که توسط معمار بزرگ جوزپه پیرمارینی ساخته شده است، درون دیوارهای یک صومعه باستانی قرن چهاردهمی قرار دارد که زمانی به نظم مذهبی Humiliati تعلق داشت و به دستور ماریا ترزا، ملکه اتریش سفارش داده شده بود.

کاخ دی بررا که بین سال‌های 1651 و 1773 ساخته شد، در اصل یک کالج یسوعی (فرقه‌ای مسیحی) بود، اما از سال 1776 به آکادمی هنرهای زیبا تبدیل شد. در این کاخ کتابخانه و رصدخانه نیز به چشم می‌خورد.

در این کاخ آثاری از استادانی چون:

کلیسای سنت آمبروجیو (Sant’Ambrogio) در سال 386 بعد از میلاد توسط سنت آمبروز (Ambrose) که از قدیسان حامی شهر بود تاسیس شد. کلیسای کنونی شاهکاری از معماری رومی است که در قرن دوازدهم در خارج از شهر میلان ساخته شد اما به تدریج و در طول قرن‌های بعد، شهر گسترش یافت به‌طوری‌که هم‌اکنون این کلیسا در داخل شهر میلان قرار گرفته است.

موزه باستان شناسی میلان در صومعه سابق سن مائوریتسیو واقع شده و یافته‌های باستان شناسی دوره‌های مختلف را در خود جای داده است و از همین روی می‌توان آن را در شمار بهترین جاذبه های میلان به شمار آورد.

این مکان همچنین قبلاً توسط یک ساختمان مسکونی رومی متعلق به قرن اول تا سوم و همچنین بخشی از دیوارهای شهر و یک برج مستحکم قرون وسطایی اشغال شده بود.

آرامستان عظیم میلان که در زبان ایتالیایی به سیمیتِرو مانیومنتِل معروف است به سبب مقبره‌های متعدد تزئین شده‌اش بسیار مشهور است. مقبره‌ها به قدری عجیب و بدیع هستند که بسیاری آن را موزه‌ای در فضای باز یا اثری هنری از قرن نوزدهم تا امروز می‌دانند.

این گورستان با مساحتی بیش از 250000 متر مربع، دارای مجموعه بزرگی از مجسمه‌های ایتالیایی، معابد یونانی، ابلیسک‌ها و حتی نسخه کوچکی از ستون‌های تراژانی است.

محله ناویلیو (که البته ناویلی هم تلفظ می‌شود) یکی از زیباترین محله‌ها و از بهترین جاذبه های میلان به شمار می‌رود. محله‌ای مملو از کافه و رستوران‌ها با نوشیدنی‌ها و غذاهای مطبوع تا بوتیک‌ها و فروشگاه‌های عرضه کننده‌ی محصولات مد و لباس.

این منطقه رمانتیک کانالی است که آخرین آبراه‌های شریانی میلان را در خود جای داده است و از منظر تاریخی، سبک و … جذابیت فراوانی دارد.

سانتا ماریا پرسو سن ساتیرو از جمله کلیساهایی است که در دوران جنبش رنسانس ساخته شده است. این کلیسا در قلب میلان، پایتخت منطقه لمباردی در شمال ایتالیا واقع شده است به‌طوری‌که ​می‌توان آن را در خیابانی باریک در چند بلوک دورتر از کلیسای جامع میلان، در یکی از معروف‌ترین نقاط دیدنی شهر، پیدا کرد.