جاذبه های تولوز

تولوز، یکی دیگر از شهرهای فرانسه است که البته در بین گردشگران نیز به شهر صورتی شهرت دارد.

تولوز مانند مارسی دیگر شهر تاریخی فرانسه، دارای جاذبه‌های بسیاری است که هر کدام از آنها دارای تاریخچه خاص خود هستند و واقعا ارزش بازدید دارند.

ما به مقاصد مختلف سفر میکنیم تا بتوانیم با فرهنگ، آداب و رسوم و تاریخ آن منطقه یا مقصد آشنایی پیدا کنیم و این بار قصد داریم شما را به سفر به یکی از تاریخی‌ترین شهرهای کشور زیبای فرانسه ببریم که بی‌شک جز زیباترین شهرها نیز می‌باشد.

در ادامه شما را با 15 تا از بهترین جاذبه‌های تولوز آشنا میکنیم، پس با یگانه گشت همراه باشید.

صومعه عظیم و بزرگ ژاکوبین که اسناد تاریخی، تاریخ اولین سنگ بنایش به سال 1230 میلادی برمیگردد یعنی حدود 800 سال پیش که در 2016 به مناسبت هشتصدمین سال ساخت و تاسیس صومعه جشنی در تولوز در ساختمان صومعه برپا شد.

البته در ابتدا این صومعه ساختمان کوچکی بوده و بعدها و طی قرون، بناهایی به آن اضافه شد. به عنوان مثال برج ناقوس زیبای 8 ضلعی آن، در سال 1298 به پایان رسید. این صومعه در سال 1385 تقدیس و محلی برای عبادت شد.

یک غول بزرگ آجری که که یادگاری است از سن توماس آکوین که از لحاظ معماری، سبک گوتیک را به نمایش میگذارد.

تا سال 1865 این صومعه محلی برای تجمع سربازان بود، حتی این نکته نیز باید گفته شود که سالهای طولانی این صومعه در اختیار ارتش وقت بود، به این صورت که طبقه همکف اصطبل و طبقه اول محل استراحت و در واقع خوابگاه سربازان بود.

فضای داخلی صومعه نسبت به دیگر صومعه‌ها و کلیساهای تولوز، زیبایی منحصر به فردی ندارد اما یکی از نکات مثبت آن شیشه‌های رنگی است که روی صومعه کار گذاشته شده است که بین سالهای 1951 تا 1964 این کار صورت گرفته است. البته نباید از ستون‌های مرمی خاکستری رنگ بلند بالای صومعه نیز به راحتی گذر کنیم.

صومعه ژاکوبین در طول سال میزبان نمایشگاه‌ها و حتی کنسرت‌هایی نیز می‌باشد که طبیعتا بازدید از آن را بیشتر میکند. مجموعه صومعه دارای یک حیاط و باغ بزرگ نیز می‌باشد که محلی است برای استراحت و نوشیدن یک قهوه فرانسه.

از جمله دیدنی‌ترین و مهمترین جاذبه های تولوز به شمار می‌رود که سالانه بازدیدکنندگان بسیاری دارد.

این کلیسای جامع روی بقایایی از یک کلیسای قدیمی مربوط به قرن 4 ساخته شده البته تقریبا حدود 3 قرن زمان برده تا ساخت این کلیسا به پایان برسد چرا که چندین بار عملیات ساخت به دلایل مختلف متوقف شده بود.

این کلیسا از آجر و سنگ ساخته شده و بزرگترین بنای رومی کشور فرانسه به حساب می‌آید و امروزه یکی از محبوبترین اماکن مقدس در تولوز است. این کلیسا در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده و به یکی از اصلی‌ترین نمادهای تولوز تبدیل شده.

این کلیسا به افتخار اسقف اعظم تولوز در قرن 4، اسقف سن ساتورن ساخته شده است و محل دفن فعلی این اسقف نیز همین کلیسا می‌باشد. بازدید از کلیسای سن سرنین رایگان است.

برج ناقوس نیز دو بخش است، سه طبقه پایین مربوط به قرن 12 و دو طبقه بالا مربوط به قرن 13 است. ابعاد داخلی کلیسا 21×64×115 می‌باشد. در قسمت غربی این کلیسا تا چند سال قبل پارکینگ بوده اما امروزه خوشبختانه اثری از آن نیست.

دو درب ورودی در قسمت جنوبی و غربی کلیسا قرار دارد.

اما فضای داخلی کلیسا، فضای دلنشین و روحانی دارد و محیطی است پر از ستون‌های قطور سنگی سفید. این کلیسا در داخل نیز بسیار زیباست، هم طبقه همکف که کلیسا قرار گرفته و هم سرداب که پر از آثار تاریخی و اشیاء گران قیمت است.

از جمله دیگر دیدنی‌های این کلیسا، نقاشی‌های دیدنی، سنگ‌بری‌ها و سرستون‌های منحصر به فرد و همینطور مجسمه‌های خاصی است که با ظرافت ساخته شده‌اند، می‌باشند.

از دیگر جاذبه های تولوز که هم دیدنی است و هم به نوعی از نمادهای تولوز نیز به شمار می‌رود همین میدان کپیتول و بنای داخل آن است.

این میدان قدمتش به قرن 17 برمیگردد و در آن زمان میدانی سلطنتی به شمار میرفته البته در طول سالیان، کاربری‌های دیگری نیز به خود گرفته به عنوان مثال زمانی بازار بوده، زمان دیگری میدانی برای برگزاری جشنواره‌ها و حتی در زمان انقلاب فرانسه، از این میدان به عنوان میدان گیوتین نیز نام برده شده است چرا که اعدام‌های زیادی با گیوتین در این میدان انجام شده است.

این میدان در قرن 19 شکل فعلی را به خود گرفت، اضلاع جنوبی، شمالی و غربی و به سبک نئوکلاسیک در بین سالهای 1809، تا 1852 ساخته شده‌اند.

خوشبختانه، زیر این میدان بقایایی از سالیان گذشته و رومیان وجود داشت اما متاسفانه در جریان ساخت یک پارکینگ زیر‌زمینی درست زیر این میدان این بقایای باقی مانده، به کل تخریب شد.

طول میدان 126 متر و عرض آن 96 متر است و مساحت تقریبی میدان نیز حدود 12 هزار متر مربع تخمین زده شده است. نکته دیگری که در این میدان وجود دارد، ممنوعیت تردد خودروها در آن می‌باشد و فقط عابرین پیاده حق رفت و آمد در آن را دارند.

در طول تاریخ این میدان نام‌های دیگری نیز به خود داشته است که از جمله آنها میتوان به میدان سلطنتی به افتخار لوئی چهاردهم، میدان آزادی در 1794، میدان آرم یا ارتش در 1800 و میدان امپراتوری در 1812 و به افتخار ناپلئون. در سال 1844 بود که میدان نام فعلی خود را انتخاب کرد.

این میدان دارای یک ساختمان زیبا نیز می‌باشد که قدمت ساخت اولیه آن به 1190 برمیگردد اما بنای جدید و نوسازی شده، سال 1750 کار ساختش به پایان رسید. امروزه این میدان محل آمفی تئاتر تولوز است.

این موزه مانند موزه ژرژ لبی از جمله موزه‌های شخصی تولوز است که آثار یک شخص را به نمایش گذاشته است.

در این موزه شما با آثار کلکسیونر معروف آرژانتینی، ژرژ بمبرگ و آثاری که گردآوری کرده آشنا می‌شوید، آثاری از قرن 19 و 20، البته هستند تابلوهای نقاشی که متعلق به قرن 16 می‌باشند.

در این موزه آثار بزرگانی چون پابلو پیکاسو، فراسنوا کلوته و یوجین بودن به نمایش درآمده است. جالب است بدانید که این موزه در ساختمانی دایر شده است که قبل‌تر کاربری هتل داشته، البته امروزه نیز بخشی از ساختمان به صورت هتل باقی مانده و ارائه خدمت میکند.

ظروف چینی و مسی، سردیس‌های منحصر به فرد و زیبا، تابلوهای شگفت انگیز، مبلمان دیدنی و اشیاء عتیقه، مجسمه‌های خاص همه و همه آثاری هستند که در این موزه به معرض نمایش گذاشته شده است.

محیط بیرونی و فضای محوطه آن برای عکاسی عالی است، میتوانید در وسط این فضا ایستاده و از معماری بینظیر اطرافتان لذت ببرید.

حدود 1100 اثر در این موزه وجود داشته و از آنها نگهداری می‌شود.

و اما یکی دیگر از موزه های تولوز که واقعا دیدنی است و سرگذشت جالبی نیز دارد …

آثاری که در این موزه به نمایش گذاشته شده است به دوران پیش از تاریخ و عصر برنز برمی‌گردد. در محل فعلی موزه سن ریموند تولوز که در قرن 19 افتتاح شده است، دانشگاه، بیمارستان، ندامتگاه، گورستان و چند کاربری دیگر وجود داشته که در نهایت تبدیل به موزه شده است.

تاریخ دقیق افتتاح آن به عنوان موزه به سال 1892 برمی‌گردد، اما باز تغییراتی در ساختمان و کاربری آن داده شد. این موزه در سال 1836 توسط شهرداری تولوز خریداری شد و به عنوان اصطبل و پادگان مورد استفاده قرار گرفت.

بعد از همه این دست به دست شدن‌ها و بازسازی که توسط اوژن ویوله له دوک معمار شهیر فرانسوی روی ساختمان صورت گرفت، در سال 1892 توسط شهرداری افتتاح شد.

در این موزه اشیاء گرانبها و عتیقه‌های منحصر به فردی از مجسمه‌های زیبا و خاص گرفته تا سکه‌های ضرب شده در تاریخ تولوز به نمایش در آمده‌اند.

علاوه بر نمایشگاه دائمی که در این موزه برپا شده است، نمایشگاه‌های موقت بسیاری نیز در این مکان برگزار شده‌اند که از جمله آنها میتوان به :

نمایشگاه گلادیاتور‌ها در سال 1987 – تولوز و آثار باستانی قرن 18 در سال 1989 – حافظه یونانی در سال 2003 – راه روم بین مدیترانه و اقیانوس اطلس در سال 2009. آخرین نمایشگاهی که در این مکان برپا شد در سال 2023 و مربوط به بازگشایی مومیایی بود.

جمله جذابی در مورد این موزه وجود دارد که میگوید؛ زمانی که به طبقه اول موزه میروید، مشخص نیست که شما به سردیس‌های امپراطوران گذشته نگاه میکنید یا آنها به شما خیره شده‌اند.

و اما یک کلیسای دیگر که تاریخ ساخت اولیه آن به قرن 11 برمیگردد ولی کار ساخت آن تا قرن 18 ادامه داشته چرا که در خلال ساخت این کلیسای بزرگ و عظیم، اتفاقاتی افتاد که کار ساخت را به تعویق انداخت.

کلیسای اولیه توسط اسقف اعظم تولوز، ایسارن ساخته شد که بسیار زیبا هم بوده اما در جریان جنگ‌های مختلف دچار آسیب‌هایی شده بود که بعد‌ها مورد چندین بازسازی و حتی نوسازی قرار گرفت. البته برخی از بقایای باقی مانده از این کلیسا امروزه در موزه آگوستین تولوز نگهداری می‌شود.

اصلی‌ترین مصالح ساخت این کلیسا از آجر و سنگ است که هر کدامشان توانسته منظره منحصر به فردی را چه در نمای بیرونی کلیسا و چه در نمای داخلی کلیسای سن اتین خلق کند.

این کلیسا 20 متر عرض و حدود 85 متر طول دارد و دارای دو درب در قسمت غربی و یک درب در قسمت شرقی می‌باشد. در سال 1609 آتش سوزی داخل کلیسا رخ داد که تخریباتی را به همراه داشت.

ابتدا باید اشاره کنیم که این کلیسا به سبک گوتیک ساخته شده است. کلیسای سن اتین، فضایی روحانی است که با المان‌های معماری مختلفی تزئین شده است. از جمله مواردی که در اینجا به کار رفته میتوان به تابلو نقاشی‌های زیبا و هنرمندانه، شیشه‌های رنگی، مجسمه‌های خاص و سنگ‌بری‌های شاهکار اشاره کرد.

اگر به تولوز سفر کردید حتما خود را به این کلیسا رسانده تا بتوانید از زیبایی مسحور کننده آن لذت ببرید.

از دیگر موزه های تولوز که بی‌نهایت ارزش بازدید دارد، موزه لس آباتواق است که در سال 2000 در یک ساختمان به جا مانده از قرن 19 افتتاح و دایر شده است.

امروزه آثاری از هنرهای مدرن و معاصر در این موزه به نمایش درآمده‌اند. البته باید این نکته را نیز اشاره کنیم که در گذشته و تا سال 1988 این مکان متعلق به یک کشتارگاه بود و امروزه جای خود را به موزه آباتواق داده است. آباتواق در زبان فرانسه به معنای کشتارگاه می‌باشد.

حدود 3816 اثر در این موزه نگهداری می‌شوند که یکی از آنها اثری است از پیکاسو نقاش مشهور اسپانیایی.

کتابخانه‌ای در این موزه وجود دارد که در وسعتی به اندازه 3000 متر مربع، 3000 اثر که مربوط به هنر در قرن‌های 20 و 21 می‌باشد را در خود حفظ کرده است.

از آن 3800 اثر که در داخل فضای موزه وجود 16 اثر هنری نیز در فضای بیرونی موزه وجود دارند که نمایانگر هنر دستان هنرمندان فرانسوی است.

جالب است بدانید که این موزه از ادغام موزه هنرهای مدرن و معاصر و صندوق منطقه‌ای هنر معاصر به وجود آمده است.

اگر خوش‌شانس باشید میتوانید در یکی از ایونت‌ها و رویدادهایی که در طول سال در این موزه برگزار می‌شود، شرکت کنید.

از اصلی‌ترین و جذاب‌ترین جاذبه های تولوز فرانسه، همین کانال دو میدی است که در جنوب فرانسه قرار گرفته و مسافتی بالغ بر 241 کیلومتر دارد. ابتدا این کانال نام دیگری داشته ولی در سال 1789 به کانال دو میدی تغییر نام میدهد.

تاریخچه ساخت این کانال به دوران لوئی چهاردهم برمیگردد، البته زمان دقیق ساخت این کانال بین سالهای 1666 تا 1681 می‌باشد و تقریبا 15 سال زمان برده تا این کانال ساخته شود.

در قرن 17 پروژه‌ها و طرح‌های بسیاری به کاخ سلطنتی ارائه شد اما هر کدام کمبود‌هایی داشتند و سرانجام این طرح مورد علاقه لوئی چهاردهم شناخته شد و دستور به این کانال از جانب وی صادر شد.در آن زمان حدود 12 هزار نفر عملیات ساخت آن را انجام میدادند که بیشتر آنها را بانوان تشکیل می‌دادند.

کانال دو میدی در سال 1996 جز میراث جهانی یونسکو شد و در سال 2016 نیز به عنوان یک بنای عظیم تاریخی در زمینه مهندسی عمران شناخته شد.

عرض کانال روی سطح 16 متر و در بستر رود 20 متر است.

سالانه حدود 65 هزار نفر از این کانال بازدید میکنند و تقریبا 1900 نفر به طور مستقیم و غیر مستقیم روی این کانال مشغول به کار هستند.

میتوانید هم با دوچرخه از مسیری که در کنار کانال درست شده، رفت و آمد داشته باشید و هم میتوانید قایق‌هایی را اجاره کرده و در طول کانال به سفر بپردازید. برای راندن این قایق‌ها نیازی به داشتن گواهینامه نیست.

اما شاید در بین جاذبه های تولوز، منحصر‌به‌فرد‌ترین جای شهر، منطقه‌ای است به نام کارکاسون یا به تلفظ فرانسوی آن، کقکسون.

یک شهر تاریخی قرون وسطایی که از دور مانند شهرهایی است که در کارتون‌های قدیمی مشاهده میکنید.

کارکاسون فاصله‌ای 93 کیلومتری با تولوز دارد و فاصله آن با مون پلیه، دیگر شهر دیدنی فرانسه، تنها 152 کیلومتر است. یک شهر تاریخی با یک ارگ و قلعه تاریخی و کهن که معماری گوتیک را به نمایش گذاشته است.

همانطور که اشاره کردیم این شهر یک قلعه بزرگ دارد که با آن در بین تمام گردشگران دنیا شناخته می‌شود. کارکاسون نام‌های دیگری نیز دارد که عبارتند از کارکاسیه و کارکاسونه.

آب و هوایی معتدل و مرطوب در بیشتر ماه‌های سال در این شهر جریان دارد که از لحاظ آب و هوایی جز اقلیم‌هایی است که میتوانید به راحتی به آن سفر داشته باشید.

تقریبا بیشتر خانه‌های کارکاسون، ساختمان‌های قدیمی هستند و کمتر میتوانید ساختمان‌های مدرن را در این شهر مشاهده کنید، حتی هتل‌های این شهر نیز در خانه‌های قدیمی دایر شده‌اند که خود میتواند یک جاذبه برای گردشگران باشد.

جالب است بدانید که در قرن 14، کارکاسون اولین مرکز تولید نخ در کشور فرانسه بوده که مواد اولیه آن از پشم بوده و به الکساندریا (اسکندریه) و قسطنطنیه (استانبول) صادر می‌شده است.

در سال 1997، قلعه تاریخی کارکاسون در فهرست آثار جهانی یونسکو به ثبت رسید و از آن روز تا کنون توانسته نظر گردشگران زیادی را به خود جلب کند.

در مطلبی جداگانه در آینده، بیشتر به این شهر تاریخی فرانسه خواهیم پرداخت.

و اما موزه دیگری که قرار است معرفی کنیم، موزه آگوستین تولوز است.

این موزه در گذشته صومعه بوده و بعدها به موزه تبدیل شده است، قدمت آن به قرن 13 برمیگردد و مجموعه‌ای از نقاشی‌های حیرت‌انگیز و مجسمه‌های دیدنی را از قرون وسطی تا قرن 20 را در خود جای داده است.

این صومعه در سال 1790 به موزه بدل شد اما قبل از آن اتفاقات ناراحت‌کننده‌ی بسیاری را از چشم خود گذارنیده بود که به عنوان مثال میتوان به آتش‌سوزی بزرگ 1463 اشاره کرد که توسط یک نانوا صورت گرفت یا غارت صومعه و دزدی آثار گرانقیمت که در 1542 رخ داد و یا صاعقه‌ای که باعث تخریب برج ناقوس صومعه شد به سال 1550.

طبقه همکف موزه یک باغ بزرگ دارد که با سردیس‌ها و گالری رومی احاطه شده است و طبقه فوقانی نیز پر شده از نقاشی‌های بی‌نظیر و منحصر به فرد که هر کدام را باید چندین ساعت به نظاره نشست.

از دیگر جاذبه های تولوز که نیاز به معرفی دارد، موزه فضاست که بی‌شک یکی از بهترین و دیدنی‌ترین موزه های تولوز است که البته مخاطبین خاص خود را دارد و شاید برای همه جذاب و گیرا نباشد.

موزه فضا، یک مرکز و موزه علمی است که با مشارکت وزارتخانه‌های تجهیزات، دفاع، حمل و نقل، آموزش، تحقیقات و فناوری و مرکز ملی فضایی در سال 1997، افتتاح شد.

در این موزه فعالیت‌های منحصر به فردی انتظار شما را میکشند از جمله اینکه میتوانید در ماکت پرتاب یک موشک قرار بگیرید و موشک را آماده پرتاب کرده و با یک دکمه آن را از روی زمین بلند کرده و به جو زمین ارسال کنید و آن را در مدار زمین قرار دهید، البته همه این موارد به صورت مجازی و شبیه‌سازی شده رخ میدهد.

جالب است بدانید که در این موزه یک تکه 163 گرمی از ماه نگهداری می‌شود که قدمت آن را حدود 3.4 میلیارد سال تخمین زده‌اند.

نکته جالب توجه دیگر این موزه، برگزاری مسابقات دوچرخه‎سواری تور دو فرانس از این موزه می‌باشد که در سال 2003 رخ داده است. در سال 2005 نیز بخش استرالیا در این موزه بازگشایی شد که یکی از زیباترین و باارزش‌ترین قسمت‌های موزه فضا می‌باشد.

در این موزه شما نه تنها با سفینه‌های فضایی آشنا خواهید شد بلکه از صور فلکی و کاوشگرانی که یا روی ماه قدم گذاشته‌اند و یا روی مریخ نیز اطلاعاتی کسب خواهید کرد.

تولوز پر است از جاهای به‌یاد‌ماندنی و جذاب که اگر بخواهیم به یکی دیگر از این دیدنی‌های آن اشاره کنیم باید از نمازخانه یا دعاخانه کارملیت نام ببریم.

این دعاخانه باقی‌مانده یک صومعه بزرگ است که در جریان انقلاب فرانسه متاسفانه تخریب شد و تنها این دعاخانه از آن باقی‌مانده. شاپل کارملیت در سال 1909 نیز جز آثار ملی فرانسه به ثبت رسید و امروزه یکی از ارزشمندترین جاذبه های تولوز شناخته می‌شود.

تاریخ پایان ساخت این سازه دیدنی به سال 1643 و در واقع به همان قرن 17 بازمیگردد.

المانی که این دعاخانه را خاص و منحصر‌به‌فرد میکند، نقاشی‌های سقفی و دیواری آن است که بلاشک از زیباترین و ظریف‌‎ترین نقاشی‌های به جا مانده از قرن 17 می‌باشد که توسط دو نقاش بزرگ آن زمان یعنی، ژان پیر ریوالز و ژان باپتیتست دسپا طراحی شده است.

طول این دعاخانه 29 متر، عرض آن 11 متر و ارتفاع این مکان 12 متر می‌باشد.

در سال 1881 مجسمه‌ای از یک باکره و یک کودک نیز به سردر این شاپل اضافه شد که البته جایگزین مجسمه‌ای دیگر می‌باشد.

نمازخانه کارملیت در نزدیکی کلیسای سن سرنین قرار دارد که میتوانید با یک تیر دو نشان زده و از هر دوی این اماکن تاریخی دیدن داشته باشید.

یکی دیگر از جاذبه های دیدنی تولوز همین باغ گیاه‌شناسی است که در ابتدا در سال 1730 ایجاد شده بود که البته در مکان دیگری بوده. دو بار زمین این باغ به دلیل کیفیت بد زمین تغییر کرد، یک بار سال 1756 و دیگر بار سال 1794 که در مکان فعلی دایر شد.

این باغ حدود 1300 گونه گیاهی در خود دارد، البته جالب است بدانید که این باغ تا سال 1976 فقط مخصوص گیاهان نبوده و حیواناتی از قبیل خرس و میمون و … در این باغ یافت می‌شدند اما بعدها این حیوانات جای خود را به دیگر حیواناتی از قبیل اردک، غاز و طاووس دادند.

در گذشته‌های نه چندان دور و در نبرد تولوز که به سال 1814 شروع شد، باغ گیاهشناسی تولوز محل توپخانه نیروهای خودی بود.

این باغ دارای چندین درب می‌باشد که یکی از آنها متعلق به سال 1886 می‌باشد که مورد بازسازی قرار گرفته و دیگری دربی است که در مجاورت موزه تاریخ طبیعی تولوز قرار گرفته.

تولوز دارای پارک‌ها و باغ‌های زیادی است اما یکی دیگر از مهمترین آنها، باغ ژاپنی است.

این باغ که به عنوان یکی از زیباترین جاذبه های تولوز شناخته می‌شود، به سبک تسوکیاما ساخته شده یعنی استفاده از تپه‌های مصنوعی و طوری طراحی شده که حریم خصوصی را رعایت میکند.

جالب است بدانید که فاصله این باغ تا باغ گیاه‌شناسی تولوز تنها 3 کیلومتر است.

پله‌های ژاپنی، فانوس، آلاچیق از نمادهای ژاپنی هستند که در این باغ به نمایش درآمده و وجود دارند. نکته ویژه در مورد این باغ آن است که در سال 2016 موفق به کسب جایزه ملی فرانسه شد.

تاریخ ساخت آن به 1981 برمیگردد و نام آن از سال 2016 به احترام پیر بودی(س) که خالق و ایده پرداز آن بود، روی باغ گذاشته شد.

باغ ژاپنی تولوز حدود 7000 متر مربع مساحت دارد و تلفیقی است از سنگ، آب، درختان و گیاهان و همینطور نمادهای مصنوعی ژاپنی.

مثل ایران که پل‌های تاریخی زیادی دارد مانند سی و سه پل و پل خواجو، تولوز نیز یک پل تاریخ دارد به نام پل جدید.

درست است که نام این پل جدید است اما تاریخی‌ترین پل تولوز شناخته می‌شود چرا که تاریخ ساخت آن به 1659 برمیگردد. البته تاریخی که گفته شد، زمان به پایان رسیدن عملیات ساخت و افتتاح آن بود، اما سالی که اولین سنگ بنای این پل عظیم و بزرگ زده شد، سال 1543 بود و این یعنی حدود 110 سال زمان برد تا پلی به این شکل ساخته شود.

بعد از پایان رسیدن عملیات ساخت، این پل که معمار آن یکی از برجسته‌ترین معمارهای فراسنه مشهور به ژاک لمرسیه بود، توسط لوئی چهاردهم افتتاح شد.

در کنار این پل، پلهای دیگری نیز روی رودخانه بزرگ گارون(گاقون) ساخته شده بود، اما متاسفانه سیل بزرگی در 1875 در شهر تولوز رخ داد و فقط پل جدید از آن جان سالم به در برد.

تاکنون چندین بازسازی و محکم کاری روی پل انجام شده که آخرین آن مربوط به سال 1949 می‌باشد.

این پل از دیدنی‌ترین و خاص‌ترین جاذبه های تولوز به شمار می‌رود و هر گردشگری که روی آن قدم میگذارد از ساخت پل جدید در آن زمان حیرت میکند چرا که ساخت چنین سازه‌هایی در گذشته کار بسیار دشواری بود.